Moment van gemeenschap Wat een heerlijke dagen voor David en het volk. Salomo wordt koning en er komt een prachtige tempel. Er is overdadig gegeven. Er is gezongen en gebeden. Wat past er aan het einde van zo’n dag beter dan een maaltijd. Eten is gemeenschap hebben met elkaar. Vreugdevolle verbondenheid. Laten we ernaar streven om onze maaltijden momenten te maken van gemeenschap. Met elkaar en met de Gever. Dat bepaalt dan de gesprekken tussen het ritueel van het handen vouwen waarmee de maaltijd begint en eindigt. Bij zo’n maaltijd is iedereen welkom en heerst sjalom. Jesaja ziet het voor zich: een feestmaal waar alle volken aanzitten, met uitgelezen gerechten en gezuiverde wijn (Jes. 25:6). En dan zal de Heere komen. Daar is Hij. ‘Zie, Dit is onze God; wij hebben Hem verwacht, en Hij zal ons verlossen. Dit is de HEERE, wij hebben Hem verwacht, wij zullen ons verheugen en verblijden in Zijn heil’ (vers 9). Eet jij mee? ‘Ik bemin geur, spijs en een omhelzing wanneer ik God bemin. Daar geurt wat geen eetlust vermindert.’ (Aurelius Augustinus)